استفاده از زئوپلانكتونها در ارزيابي فصلي وضعيت تروفي تالاب چغاخور

چكيده: در اين مطالعه، وضعيت غذاپروري تالاب چغاخور با استفاده از زئوپلانكتونها بررسي شد. نمونه برداري از ارديبهشت تا اسفندماه 1389 در 4 فصل و 10 ايستگاه انجام گرديد. فواصل بين ايستگاهها از هر طرف 1 كيلومتر در نظرگرفته شد. نمونه برداري از زئوپلانكتونها با استفاده از تور پلانكتونگيري 55 ميكرون در اعماق 30 سانتيمتري انجام گرديد. نتايج نشان داد كه جامعه زئوپلانكتوني غالب داراي نمايندگاني از روتيفرها (16 جنس و 9 خانواده)، آبشش پايان (5 جنس و 3 خانواده) و پاروپايان سيكلوپوئيده (3 جنس و 1 خانواده) بود. شاخه روتيفرا بيشترين تراكم را در تمام فصول نمونهبرداري داشت. بنحوي كه در فصل بهار جنس keratella، در تابستان و پائيز Monostyla و در زمستان Polyarthra بطور معنيدار (P< 0/05) بيشتر از جنسهاي ديگر بودند. همچنين شاخصهاي تنوع زيستي شانون و سيمپسون در فصل پائيز بطور معنيداري از ساير فصلهاي نمونهبرداري بيشتر بود (P< 0/05). بيشترين ميزان كلروفيل a در فصل تابستان 20/92 و پائيز 22/63 ميليگرم در مترمكعب بود و ميانگين سالانه كلروفيل a در تالاب 18/75 ميليگرم در مترمكعب برآورد شد كه نشاندهنده غذاپروري بالاي تالاب بود. علاوه براين، ارزيابي شاخص غذاپروري بر اساس پارامترهاي فسفات، نيترات و شفافيت، موقعيت غذاپروري تالاب را در محدوده به پرور قرارداد. افزايش تراكم جنسهاي Polyathra ,Monostyla ,Keratella در اين شرايط ميتواند نشان دهنده وقوع پديده به پروري در اين تالاب باشد.

واژه هاي كليدي: زئوپلانكتون، تنوع زيستي، تروفي، تالاب چغاخور